چو  شبنم  از  نفس  شوم   شب فراری باش

در  امتداد  نفس هــــای  صبـــــح  جاری باش

بــــرای  مــــاندن  گل ، حفــــظ آبــــروی چمن

چــــو ابــــر حــــامل پیغـــــــام آبیــــــاری باش

بــــه فصل بغض تبــر ، چشم سروهای کهن

بـه ســـوی تـــوست ، مهیّای پاسداری باش

خزان منافی اندیشه ها ی سرسبزی است

بــــــرای خــــاطر اثبـــات خـــود بهاری باش

بنفشه وار مشو گرم ناز و جلوه ی خویش

چـــو لاله ضــــامن زیبایی صحــــاری بــاش

اگر که طالع پـــروانـــه نیستت چون شمع

نـــویــد خـــاتمـــه ی شــام بیقراری بــاش

کلاغ وش چـه کنی مشق راه رفتن کبک

صمیم و ساده ویکدست چون قناری باش

نهال با ثمـــری گر نه ای سمر چون سرو

به استقامت و تکریم و بردبــــاری بــــاش

دریغ حال خوش داشتیم و رفت مخـــــور

به وقت خویش نگهدار آنچه داری بـــاش.